ADHD, czyli zespół nadpobudliwości ruchowej to zaburzenie neurorozwojowe, które najczęściej diagnozuje się u dzieci i młodzieży. W zależności od wieku dziecka ADHD może się przejawiać w odmienny sposób, powodując znaczne problemy w kontaktach społecznych i nauce.
Prawidłowa diagnoza pozwoli wdrożyć odpowiednią terapię i szybko przyniesie zadowalające rezultaty. Dlatego warto wiedzieć, jakie objawy towarzyszą temu zaburzeniu. A jak stwierdzić ADHD u dziecka?
ADHD u niemowląt
ADHD można zdiagnozować już u najmłodszych dzieci, jednak nie jest to proste, ponieważ nadmierne pobudzenie może być spowodowane innymi czynnikami niekoniecznie powiązanymi z tym zaburzeniem. A jakie zachowanie niemowlęcia powinno zaniepokoić rodziców? Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na nieadekwatne do sytuacji pobudzenie i niepokój, który nie ustępuje przez dłuższy czas, nawet gdy dziecko ma zaspokojone podstawowe potrzeby fizjologiczne i jest przytulane przez rodzica.
Alarmującym objawem może być też wzmożona ruchliwość wszystkich kończyn oraz problemy ze snem i karmieniem. Poza tym ADHD u małych dzieci może się przejawiać dużą potrzebą stymulacji, nieuczeniem się na błędach oraz częstymi wybuchami złości i płaczu.
Jak stwierdzić ADHD u niemowlaka?
Jeśli rodzice martwią się, że ich pociecha może cierpieć na ADHD, to warto wybrać się na konsultację do psychologa. Ponieważ doświadczony specjalista oceni stan dziecka i podpowie rodzicom, co zrobić, żeby skutecznie złagodzić przykre objawy.
Może się jednak okazać, że na tak wczesnym etapie rozwoju postawienie ostatecznej diagnozy nie będzie możliwe. Wówczas rodzice otrzymają od psychologa stosowne zalecenia i będą zobowiązani do regularnych wizyt kontrolnych celem potwierdzenia lub wykluczenia diagnozy.
ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym
Dzieci w wieku przedszkolnym są bardzo aktywne i często miewają zmienne nastroje. W tym wieku objawy ADHD mogą być już bardzo wyraźne i doświadczony pedagog przedszkolny powinien bez trudno je dostrzec. A jak stwierdzić ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym? W tym okresie mogą się pojawić takie problemy jak:
- problemy z koncentracją
- niedokańczanie zadań
- niesłuchanie poleceń
- niechęć do podejmowania nowych czynności
- nadmierna aktywność, która utrudnia funkcjonowanie w grupie
- impulsywność
- częste konflikty z rówieśnikami
Gdy rodzice zauważą wspomniane objawy, powinni udać się do psychologa, który na podstawie testów psychologicznych i pogłębionego wywiadu środowiskowego postawi trafną diagnozę. Następnie specjalista przedstawi plan leczenia, który może objąć psychoterapię, terapię rodziną, a w wyjątkowo trudnych przypadkach również i farmakoterapię.
ADHD u dzieci w wieku szkolnym
Czasami zespół nadpobudliwości ruchowej jest trudny do wychwycenia, ponieważ rodzice wszystkie objawy wiążą z problemami natury wychowawczej. Wówczas dziecko można zostać uznane przez nauczycieli za niegrzeczne i być dodatkowo stygmatyzowane.
ADHD u dzieci w wieku szkolnym przejawia się głównie w problemach z nauką i skupieniem na lekcji. Uczeń może chodzić po klasie, nie słuchać poleceń nauczyciela i być cały czas rozkojarzony. Dziecko z ADHD często zostaje wykluczone przez grupę rówieśniczą i może przejawiać agresywne oraz autodestruktywne zachowania.
Jak zdiagnozować ADHD u dziecka w wieku szkolnym?
ADHD u dzieci w wieku szkolnym jest łatwiejsze do wychwycenia, gdyż daje bardzo wyraźne objawy. Jednak, aby uzyskać trafną diagnozę, rodzice muszą zgłosić się do odpowiedniego specjalisty. Poza tym rozpoczęcie leczenia w tym wieku może nie dawać tak dobrych i szybkich efektów, ponieważ dziecko zdążyło już wyrobić w sobie wiele niekorzystnych nawyków.
Mimo wszystko warto podjąć terapię, która pomoże dziecku radzić sobie z trudnymi emocjami i sprawi, że bez problemu skończy szkołę.
Jak pomóc dziecku z ADHD?
Rodzice dzieci z zespołem nadpobudliwości ruchowej mogą podjąć działania, które korzystnie wpłyną na samopoczucie ich pociech. W takim wypadku warto unikać chaosu i celebrowania rodzinnych rytuałów. Opiekunowie nie powinni także dawać dziecku kilku zabawek naraz, a wszystkie komunikaty muszą być krótkie i proste w odbiorze. Dobrym pomysłem będzie również ustalenie czytelnego planu dnia oraz niezmuszanie dziecka do spożywania nielubianych potraw.
Obecnie dzieci z ADHD mogą się prawidłowo rozwijać i dobrze funkcjonować w grupie rówieśniczej. Jednak, aby tak się stało, rodzice muszą w porę zauważyć niepokojące sygnały i właściwie na nie zareagować. Dobrze dobrana terapia pozytywnie wpłynie na życie wszystkich członków rodziny, a rodzicom pozwoli lepiej zrozumieć potrzeby ich dziecka.
